Licores Viso (Fernando Valcarcel)

Espero que me disculpedes por repetir esta fotografía, pero e que non atopei ningunha millor para ilustrar o texto do amigo Fernando; e a que remata a entrada non e miña, que e prestada polo diario La Region.

LICORES VISO

No verán de 1933, Eloy Viso Loeda instala no número 101 da estrada do Progreso (herdeira da de “Villacastín a Vigo”, que será posteriormente “avenida”, para rematar en “rúa”), a súa fábrica de licores e almacén de “vinos generosos”, entendendo por tales, aqueles viños aos que se lle adiciona alcohol vínico, o que lles proporciona características distintivas, e aumenta a gradación alchólica entre os 14 e os 23 graos. Estes viños doces e robustos, responden ao perfil do Xerez (España) ou o Oporto (Portugal).

No inmaculado baixo revestido de azulexos brancos da rúa do Progreso, elaborábase unha gran gama de alcohois entre os que estaban o ron cubano, o ponche 850, o licor café, a xenebra aromática, o “licor amarillo”, o curaçao, a crema de moca, o licor de laranxa, a crema de menta, o licor “chastreus”, ou o vodka. A próspera industria contou cunha fábrica no barrio de ” O 21”, foi alí onde D.Eloy perecería de xeito tráxico nun accidente.

Na década dos anos 30, existiron en Ourense outras dúas industrias adicadas a fabricación e ditribución de licores: a de Fermín Fernández, e a de Patricio Martín Sánchez (Ponches la Gallega). Dende o respecto, afirmarei que ningunha delas acadou o éxito e a repercusión económica e mercantil dos Licores Viso, que, penetraron rápidamente nos fogares ourensanos con sinxelos e directos eslogans, reproducidos en prensa, radio e programas de festas, como “Pida siempre Viso, beberá lo mejor”.

Brindemos por Ourense. Saude!.

Interior da fabrica no 1933, (publicada polo diario La Región)