Festas e Minuteiros

Fotografia propiedade de  Carlos Diaz.

Para que non vos colla desprevidos, avísovos que a entrada de mañá, non é precisamente das máis alegres que poboan este blog.

A temática, cando menos debo cualificala, como triste.

Debido a iso, decidín que as entradas que a flanqueen, toquen temas distendidos, e nese plan un dos meus favoritos, relacionado coa fotografía, é o dos minuteros.

Hoxe como aperitivo, e porque a fotografía meréceo, móstrovos soamente unha imaxe.

Non teño datos, pero puidese ser que deste trampantoxo fotográfico derívese a coñecida frase, de non ver tres nun burro. O tamaño da reprodución era o culpable, xa que as medidas reais son de aproximadamente 2 x 3, e xa sabemos que antigamente o uso de lentes, estaba moi limitado, se seica algún podente, levaba unha lupa ca cal mirar o reloxo.

Quen ideo a lona pensou en todo, non esquecéndose de darlle un toque picaron, fixarvos senón nas esculturales pernas da damisela; pero ao mesmo tempo casto, como demostra a posición que adoptan os acompañantes.

A min que me encantan este tipo de fotografías, sempre me chamou a atención un fallo que tiñan case que todos os profesionais que se dedicaban a estes traballos: e non era outro, que o de non aconsellar aos clientes a posición que debían adoptar, para darlle un pouco mais de verosimilitude á imaxe; tamén é posible que eles o fixesen, pero o ambiente festivo que rodeaba a escena, posiblemente fose o culpable, de que estes non fixesen nin caso. Verdadeiramente estas fotografías non eran para o recordo familiar, senón para facer unhas risas entre amigos.