A Canella da Sinagoga (Fernando Valcarcel)

Vai facer tres anos, que falamos no blog desta pequena e esquecida rua do centro da nosa Auria, esta vez e o amigo Fernando Valcarcel quen nos facilita datos contrastados sobre a historia desta rúa.

No século XV, os xudeos poboaron a rúa Nova (entorno de Lamas Carvajal), froito dos acordos adoptados en 1480, nas cortes de Toledo, constituíndose así unha xudería en Ourense, e dicir, un barrio exclusivo para xudeos, de tal xeito que moitos moradores cristiáns tiveron que desaloxar as súas casas para dar cumprimento a ese mandato de separación de xudeos e cristiáns. Na xudería ubicabase a sinagoga que era una pequeña construcción que contaba na sua parte posterior cun pozo e un forno. 

Chamábase “canella da sinagoga” ao paso que media entre a Igrexa de Santa Eufemia do Centro e a casa dos Marqueses e Valladares (Liceo). Estivo aberta durante moito tempo, según acredita Adrio Menéndez no seu “Del Ourense Antiguo” publicado 1935 (non esquezamos que o autor relata no texto, a vida dun Ourense de finais do século XIX, na maior parte das veces), que paso a reproducir textualmente: “…, fue, no ha muchos años, una vía de relativa utilidad y movimiento.

“Por razones que desconocemos, seguramente atendibles, se cerró al servicio público, originándose, no pequeñas protestas del vecindario”.

No ano 1894, o Concello solicítalle á Marquesa de Valladares, Joaquina Montenegro a cesión para servicio público por ser unha canella sen saida e un depósito de inmundicias, sen éxito. A resposta foi negativa, amparada en Dereito, xa que, os marqueses de Valladares eran os propietarios e decidiron pechala ao tránsito.

Catro anos despois, a citada dona solicitada permiso para edificar unha tenda en dita canella, proxecto que non fructifica. 

O exposto nestas liñas, dá resposta aos interrogantes abertos por D. José Adrio Menéndez sobre o peche da canella. Comprácenos tenderlle unha man ao maestro que tantos datos nos achegou dun fermosísimo Ourense en branco e negro.