Consejos y avisos

13/2/12

A virxe da Merced. (Fernando Valcarcel)

Entre as entradas que o amigo Fernando Valcarcel, esta a enviarme estes días pra axudarme a manter o blog mais activo do que eu poderia, chegoume esta, que trata un tema polo de agora non tocado no blog; e algo pra mín de moito interese. Non sei se lembrades que fai uns meses, faleivos da escaseza de datos que tiña de Don Arturo Perez Serantes, cousa extrana, maxime sabendo que como conta Fernando ocupou postos relevantes na cidade.
 Eiqui vos deixo os datos que nos aporta Fernando, a quen lle dou as grazas pola sua impagable colaboración, (boo a ver se o Candido a lo menos paga algún café).

A Virxe da Merced ou Nosa Señora das Mercedes, é a patroa das institucións penitenciarias. A festividade celébrase cada 24 de setembro.

Por orde ministerial do repetido 24 de setembro de 1942, organízase o “Padroado Central de Nosa Sra. da Merced para a redención de penas polo traballo”, pouco despois crearíanse as Delegacións Locais. En Ourense, Arturo Pérez Serantes, quen foi Presidente da Deputación de Ourense, preidirá a Delegación. Este curioso persoeiro, aglutinará un gran número de cargos, así, presidirá o Clube Tenis, o Comité da Liberdade Condicional, foi “vicepresidente da Liga de amigos” e, Deputado en Cortes.

A Delegación Local, que, tivo como segredario a D. Francisco Fernández Polanco, tiña a función de tutelar ás familias dos reclusos, e, a de auxiliar a aqueles que saían de prisión, redimida a pena, ou, en liberdade condicional.
Os reclusos traballadores recibían unha retribución por día traballado, ademáis de un día de abono de redenciónda pena.
A orde de preferencia dos traballos establecíase en igualdade de condicións, por razón de menor condea dos reclusos, excluíndose de tal beneficio aqueles penados polo “Tribunal para a represión da Masonería e o Comunismo”, os que tenaran a fuga, con ou sen éxito, os reincidentes, e, os condeados por delitos de “acaparamento” e ocultación de mercadorías, e, elevación abusiva de prezos.

O Padroado atendía os gastos dos fillos/as dos reclusos nos colexios e albergues. co fin de procurarlles educación, instrucción, alimentación e vestido. Era un modo de reinsertar na sociedade aos privados de liberdade ao tempo que posibilitaba que as familias dos reclusos non pagaran unha pena que non lle correspondía.

No hay comentarios: