Orfeon
"Orfeón ano 1906 Claustro do Otero Pedrayo"
Fotografía do Arquivo do "Orfeón Unión Ourensán"
Desde que en 1880, creouse a "Sección Coral Eslava", baixo a dirección do pianista Ourensán Don Mariano Pastor, (a súa presentación foi da man do Sr. Don Ricardo García), albiscouse en Ourense a inquietude pola creación dunha masa coral que permitise representar á cidade nos diversos eventos musicais que se desenvolvían naqueles tempos, (de poucos medios, e moita ansia de cultura).
Precisamente a escaseza de medios e apoios, deron ao traste con este primeiro intento de Coral ourensá.
Un segundo intento que se desenvolveu anos máis tarde, tamén tivo unha curta duración, porque os problemas persistían, moitas ganas pero poucos medios, nesta ocasión a denominación foi "Orfeón Ourensán", e o seu director Don Arturo Fernández.
Chego por fin o ano 1886, no que un acontecemento de gran relevancia, a inauguración da estatua e homenaxe ao Padre Feijoo, promoveron un concurso de corais na cidade, os integrantes dos grupos anteriores, que nunca perderan a esperanza de poder crear a nosa propia coral, decidiron unir esforzos e crear o "Orfeón Unión Ourensá", (existe a crenza de que o nome puido ser tamén en homenaxe a Don José Rodríguez Santos, propietario do Café A Unión, o cal durante os comezos da formación, erixiuse no seu principal benefactor, chego a facerse cargo persoalmente do aluguer do local de ensaios "O Mesón do Centro" situado en Progreso, á beira da ponte das Burgas, así como dos gastos de mantemento de devandito local).
En poucos meses de ensaio e baixo a excepcional dirección de Don Francisco Prieto, alcánzase un nivel máis que satisfactorio, isto leva nun intento de avanzar en busca da consecución da vitoria no certame, á contratación dun semi- profesional Director, Don Enrique Fernández "O Trépedes", (violinista Ourensán).
Traballo, empeño dedicación e porque non dicilo calidade, deron os seus froitos, e en setembro de 1886, coa obra "O regreso da Patria", o Orfeón Unión Ourensá logra o seu primeiro triunfo, 500 pesetas, e o seu primeiro estandarte, foron a súa dotación que permitiu albergar esperanzas de continuidade.
Continuará.............
No hay comentarios:
Publicar un comentario