Visita a Oseira

Aínda que no blog xa falamos desta Abadía, estou seguro de que non tardase en volver visitarnos.

A de hoxe é unha entrada que vos vai a facilitar pouca ou ningunha información. Dado que realmente está feita con segundas.

Non sexades mal pensados, non pretendo que o irmán Luís, nin ningún dos seus 14 compañeiros, invíteme a probar o seu magnífico Eucaliptine; o das segundas, vén, porque me gustaría que o profesor Limia Gardon, bo coñecedor daquelas terras, as súas xentes e as súas construcións, regálenos unha entrada, que brevemente nos achegue ao maxestuoso complexo monástico, que forma a Abadía. Xa noutra ocasión coménteivos que para os que aínda non tivestes a oportunidade de visitalo, os monxes teñen unha web, con xenerosa información, que seguro que vos incita a coñecer en vivo as instalacións. (Tedes un enlace no lateral do blog.) Pero creo que o profesor pode contribuír a que vos decidades, de feito no seu blog Do gran ao pan ( http://dogranaopan.blogspot.com/), xa nos propón rutas por aquela zona, que de facelas seguro que gozades. Este enlace levávos directamente a unha delas. fai click. (Se visitades o seu blog con calma, xa teredes moita información, pero egoistamente, gustariame ter un artigo de calidade ca Abadia de fondo no blog) 

O outro motivo de facer esta entrada, é dar as grazas ao Irmán Luís, pola súa amabilidade e paciencia, ensinándonos os traballos de recuperación da Botica Monástica e deixándonos ver, a pesar de que chegamos fóra das horas establecidas a colección de fotografía que teñen exposta, e da que forma parte esta reprodución que hoxe vos mostro; da que intentarei recoller información, xa que polo que me contou, e unha fotografía con historia. 

Procurarei na próxima visita que será en breve, levarlle algunha das fotografías que teño no Arquivo, e que polo menos non vin expostas, é posible que as teñan, pero polo si ou polo non.

Esta entrada, iba sair onte, pero a urxencia da invitación o concerto do Principal, fixo que a retrasara nun día, tanto ten, ou non?.
Pra mín non, xa que ese retraso permitiu que uns amigos tiverana oportunidade de contarme unha anecdota que cadra hoxe ben ca entrada.
             "Foron estes amigos no veran a coñecer o Mosteiro de Santo Domingo de Silos, e por circunstancias, entraron na igrexia cos oficios xa comenzados, o pouco tempo comezaron a escoitar os cantos dos monxes, e ainda que xa sabian da sua magnifica calidade, pensaron que aquelo que escoitaban, tiña que ser unha grabación; nesas andaban cando, o ir rematando o oficio, ven desfilar os monxes diante deles entonando os seus espectaculares canticos. Co cal quedou todo mais que claro".
A Silos non podo levarvos, pero esto que vos poño a continuación, si que e unha gravacion dos monxes