Non sei, se vai tardar moito en chegar unha entrada, que nos aporte datos da historia desta familia que tanto axudou a cidade no seu desenrolo; magoa que non foran moitos mais os Malingre Parmentier, que decidiron instalarse nesta terra.
A xeito de entremes desa entrada, (que chegará), mostrovos hoxe dous dos productos que mais demandados eran de entre o amplio catalogo que elaboraba a empresa.
Arriba tedes a cociña economica; todo un luxo pra os nosos avós, e non digamos pra os bisavós. Non temos que facer moito esforzo, pra atopalas ainda en moitas das cociñas do rural. O seu sistema de alimentación, que o mesmo podia ser de leña, que de carbón, e a capacidade do ferro de conservar a temperatura, fixeron destas cociñas "economicas", o centro de reunión de moitos fogares, bastaba botar outra "hacha" o lume, e podiase continuar 0 fiadeiro o quente.
Non vou falar dos platos que nela se cociñaban, xa que entrariamos na discusión de si era o xeito de quentalos que tiña o aparello, ou a calidade das materias primas que se usaban daquelas, os responsables dos sabores daqueles platos; sinxelos, pero exquisitos.
Posiblemente, o articulo do que mais cantidade saiu daquela fundición, foron os potes; e sinceramente, penso que dame o mesmo que o deseño inicial, fora Belga ou Galego.
Pode perfectamente ser certo que o señor Manuel Malingre Parmentier, trouxera a idea da sua terra natal, pero sen dubida, que eiqui se lle deu o toque galego, e a sona da que ainda hoxe gozan estes "cacharros", temos que recoñecer, que a sua misión hoxe e case que somentes decorativa, mais non se pode descartar que buscando atopar os sabores de outro tempo, alguen volva poñer de moda estes fermosos potes.
Se tedes algún na casa, e andavos a molestar, decideme onde o ides tirar, que eu xa lle buscare un sitiño pra gardalo.
.JPG)
No hay comentarios:
Publicar un comentario