
Ao mesmo tempo que o amigo Taboada, facíalle publicidade, protexía a súa funda dos betuns esenciais para o seu traballo real, (xa vos falarei del noutra fotografía), loxicamente cambiaria a diario de protectores, pero problemas de tea non había.
O sistema era rechamante, e ao mesmo tempo económico, o Taboada fixo que non pedía nada, xa sabía que Manolo era y e home agradecido e sabería recompensar o seu labor.
O seiscentos quen o pillase hoxe en día, seguro que este onde este segue arrincando.
No hay comentarios:
Publicar un comentario