A Concheira

Ahi que fermosa, e que ven se esta nela; cas suas conchiñas, (que escarallan os pes, pero impiden que os rapaces anden a correr entre a xente; coido que e unha das poucas praias do mundo, onde os nenos prefiren estar parados na toalla, que xogar as carreiras), cas suas algas, (que esteticamente non lucen moito, pero son parte responsable dos beneficios terapeuticos da praia; ou eso din), co seu colectivo de mestres, (que as veces semella que estou outra vez no instituto, e cando caio nese durmevela tipico das horas de praia, esperto de supeto, recitando de carreiriña, as valencias, ou a formula das ecuacions de segundo grao; e broma, os que por alí andan sonche boa xente, e de certo somentes un deles tivo a desgraza de sufrirme como alumno, e foi por pouco tempo), en fin, pra mín a millor praia de Galicia, ainda que non o pareza.

Magoa que a muller estealle a coller gustiño agora a Dos Frades, que non e que non me guste, pero a mais de estar mais lonxe, non sei se querra botarme algunha indirecta, co tema de que os anos van pasando, e as forzas flaqueando.

Ten varias interpretacions, polo nome poidera ser ofensivo cara mín, pero tamén chegas alo, e atopaste con mais "Walkirias sacando peito", que na outra, pero xurde ahí unha nova diatriba, a según do estado das bañistas, pode ocorrer, que sexa bo remedio pra o problema da idade e as forzas, ou ben pode ser todo o contrario, que che produza unha tan forte impresión, que non volvas ser home por unha tempada; a pero eu que son home que as pensa, teño un amaño: denantes de arrancar cara a praia, convenzo a un sobriño que de cotio nos acompaña, que se achegue un pouquiño mais cedo, e facendo uso da tecnoloxia celular, me pase informe dos corpos presentes, (non interpretedes mal), e así ter tempo de reacción e convencer a parienta da conveniencia ou non de ir reposar os Frades.

Perdoade polo rollo, pero e que as veces emocionome, e non dou parado.

Maña mais.