Xestando o Día de Galicia

 

En 1922, La Zarpa promoveu o uso dese día pra lembrar a aqueles que tiveran que emigrar, e que puidesen sentir o apoio dos seus seres queridos. e así xamais esquecer as súas raíces

Xestando o Día de Galicia

A miúdo atopo referencias en vellos papeis, sobre como xurdiu a celebración do Día de Galicia, e coido que sería interesante lembralo.

               A comezos do século XX, cando os nosos "maiores" viron na emigración unha solución ás súas necesidades, comezou a tomar forma. Non era de ningún xeito, unha reivindicación política, na miña opinión, xurdiu máis como unha necesidade de relacionarse e, sen dúbida, axudarse mutuamente. Xa era bastante duro estar lonxe da familia, e porriba sentirse só…

                Incluso inventamos unha palabra para describir esa necesidade: "Morriña". Con ela falamos dun sentimento que moitos identifican coa tristeza, e iso é posible, pero tamén podería ser un xeito de atopar a forza pra rematar a tarefa e volver cos seres queridos a tua terra natal.

               Reunirte, e falar desas montañas, cantís, vales e praias de area que deixaran atrás era unha maneira de alegrarse, se es caso cando a lembranza te levaba a “naiciña”, era sinxelo ver unha bágoa correndo pola meixela. O certo é que os gallegos temos un carácter difícil de entender, con actitudes que poderían interpretarse como sensibles ou débiles. E, con todo, sempre soubemos afrontar os desafíos con coraxe. Viches os centros gallegos polo mundo?

Centro Gallego na Habana fotografía do 1919

               Non teño o dato exacto de agrupacions (Centros Gallegos, Casas de Galicia, etc etc), espallados polo mundo que levaron a nosa lingua e o noso carácter alí onde se asentaron. E sen esixencias, sen imposicións, conseguiron que o sentimento, en vez de esvaecerse, se multiplicase, dando lugar a un sentido de identidade galeguista en todas as xeracións posteriores. É certo que foron recompensados ​​ao poder volver, en moitos casos, aproveitando esa identidade galega de avós e bisavós, pero é unha recompensa merecida.

    Eles foron os impulsores da creación do Día de Galicia, pero non pra celebrar nada en particular, os seus corazóns estaban cheos dese sentimento, o que si querían era unha escusa pra reunirse e sentirse como na casa, escoitando a todos os que os rodeaban falando en galego e sobre Galicia. Nos bos tempos da emigración houbo moitas figuras culturais, convidadas e magnificamente agasalladas por ir visitalas; poetas, escritores, actores, todos eran benvidos, pero sempre que era posible, eran os coros, orfeóns e grupos musicais os que triunfaban entre os nosos vecinos.  Escoitar a muiñeira de Chantada na Habana, aínda que fose bebendo unha Tropical en vez dunha “Estrella”, era un pracer.... De Galegos.

Probade a facelo hoxe, pechade os ollos e poñede a Muiñeira de Chantada e xa me contaredes onde estiveches….

FELIZ DIA DE GALICIA.

 Esteas onde esteas

                             

                              D´amor e d´entusiasmo

                              Tembra a Nación Gallega,

                              D´amor fervendo o curazon fumega.

                                                                                         José García Mosquera 1858.