Crónica negra de Ourense IV, Garrote vil

Contrario como son á aplicación da pena de morte. Non por non merecelo nalgunhas ocasións o inculpado, se non pola posibilidade por mínima que sexa de que a xustiza poida cometer un erro.

Cando a semana pasada estivemos pendentes da resolución do caso do Norteamericano Troy Davis con triste e non moi clara sentenza. Recordei ler este verán, un recorte de prensa dos que a miña irmá envioume desde Poio, que recollía unha breve reseña dun axusticiamento na nosa provincia. Descoñezo o número de casos ocorridos na nosa contorna, e supoño que será complicado chegar a sabelo, dado os escasos datos publicados dos acontecidos no período da Guerra Civil.

Buscando información relativa á nota de prensa, deime conta, de que se procuraba darlle pouca difusión a estes casos, ou polo menos así mo pareceu, ao contrario do que se estilaba en tempos pasados, nos que o Pelouriño, servía de escarnio para o reo, e para avisar ao resto da poboación, do resultado das súas malas accións. (Na rede, o profesor José Luís Guede, ten publicado un artigo moi completo falando do tema podedelo ver nesta enlace Civitas Auriensis).

Intentando non caer no morboso, intentarei darvos os datos do caso ao que se refería o recorte de prensa.

A sentenza logo de xuízo, ditouse o día trece de febreiro do 1896, e nela considerábase probado que o reo asasinara a Juan González, con obxecto de roubarlle cando regresaban de traballar en Castela. Descenderon do tren na estación de San Clodio, e ao chegar a unha paraxe deserta acabou coa vida do seu compañeiro.

En varias ocasións logo de celebrado o xuízo, pediuse o indulto, véndose a causa por última vez no Consello do Estado o día 5 de decembro, e aínda que a idea era concedelo,  non chegou a facerse.

Finalmente fíxase a data do 12 de decembro para executar a sentenza, a cal creo que se atrasou, dado que o mesmo día 12 tense constancia da chegada do verdugo á cidade de Orense como recolle o diario a correspondencia de España, de 12 e 13 Decembro de 1896, no que se daba conta da chegada do verdugo da Audiencia de Burgos, (Don Gregorio Mayoral Sendino).

A sentenza execútase como indica o recorte que abaixo vos mostro pertencente ao diario La Correspondencia de España de 15 de decembro de 1896

Apoiandonos no articgo do profesor Guede, intentarei facer unha recompilación da historia destes atiluxios na cidade, ou se quere facela él, sabe que ten o blog a súa disposición