Páginas

26/5/08

Del Diario "La Región" -4 A "Chevrolet"

Fotografía Pacheco (Propiedade Arquivo Municipal)
Este é o "Crux" da Rúa Paseo ca da Concordia, noutra época Hospicio e Estrada de Trives con Vicente Perez e Paz Novoa.
É un punto no que concorrían, varias iconas da cidade, podemos ver unha pequena "fabrica" de castañas asadas, xunto coas Burgas e o afiador unha das nosas marcas de identidade, aí estaban tamén os espellos dobrados da cristalería "Moderna" (non o se certo), onde os nosos maiores ían ver os seus corpos deformados polo efecto óptico, e rirse a gusto uns doutros, e aí reparábanse tamén os primeiros coches da época, era o taller da "Chevrolet" (pena de Fachada).
Para que non falte de nada, aí temos ao noso garda urbano, el aconsellábanos e axudaba a cruzar sen risco, pero os nenos coa súa crueldade infantil, ríanse da súa "bacinilla" (que seguro que lle facía ferver o seso); no "crux" de abaixo, Progreso con Concordia, para protexelos, e ao mesmo tempo realzar a súa autoridade, ata se lles constrúo un púlpito desde o que parecían almirantes o fronte da flota.
Desta localización podedes ver outra foto mais abaixo.
Grazas Freire e Leo por sacarme do erro.

23/5/08

"O Tio Marcos D´ a Portela" 1876

Os mandamentos do Marcos fora da eirexa son seis:
  • facer a todos xustiza
  • non casarse con ninguén
  • falar o galego enxebre
  • cumprir co que manda a lei
  • loitar polo noso adianto con entusiasmo e con fe
  • vestir calzóns e monteira
    Con estes versos facíase a declaración de intencións na cabeceira.

O sete de febreiro de 1876, sae á luz na Rúa de Lepanto da cidade de Ourense, o recoñecido como primeira publicación de carácter periódico escrito na súa totalidade, en Galego, artigos, notas e publicidade.

Saíu inicialmente cunha frecuencia, bisemanal, para pasar rapidamente, debido ao seu éxito, a aparecer semanalmente, (os Domingos).

Cun período de silencio, entre 1880 e 1883, conseguiu subsistir ata o ano1889, posteriormente houbo un intento de volver polo en marcha en 1917, pero non chego a dous anos na rúa.
Don Valentín Lamas Carvajal, (xornalista), viuse rapidamente arroupado, polas mellores plumas, Curros, Lugrís, Eladio Rodríguez, Pondal, etc.
Conseguiu gran relevancia, e importancia social, nunha época marcada polo campesiñado, tendeulle unha man á xente dos pobos de Galicia, tratando os seus problemas, e facéndose eco das súas reivindicacións, ao mesmo tempo que facía unha enconada defensa do uso do Galego.
"Teñen os pobos a gala no seu lenguaxe falar, falase chino na China, portugués en Portugal, catalán en Cataluña, e na Alemania aleman solo os Gallegos d´agora hastra vergonza lles da falar a melosa e dolce fala que falan seus páis"

Falaremos outro dia d´o Moucho, que hoxe é moda.

"Aqui estamos" 1960

Revista dos alfereces provisionais, tivo una corta vida.
Tan curta, que o número dous cambio de cabeceira, pola de "Negro e Ouro", aínda con ese cambio a súa duración non foi mais alá de 5 ou 6 números.
Temática militarista (do réxime de Franco), idioma castelán.

22/5/08

Aldraba na Rúa do Alba (Cardeal Quiroga)

Preto da galería de arte "Marisa Marimón".

21/5/08

"El Defensor Gallego" 1918


Diario de curto percorrido,os datos non confirman a saída nin sequera de trinta números, tiña as oficinas na Rúa do Progreso nº 83, posiblemente sexa un paso intermedio, para outra publicación.
Publicábase en castelán no ano 1918

Del Diario "La Región" -1 Xardins Bispo Cesareo

Para facilitar que as vexades írevos colgando aquí as fotos que publico o diario "A Rexión", do "Ourense antigo", tedes un enlace na páxina para que as podades ver tamén na súa web.

Cando poda, farei o comentario.

15/5/08

Escudo Dos "Gayoso-Montenegro"



Escudo de Armas da familia "Gayoso-Montenegro", situado na praza das Damas (edificio da C.E.O).
Formado por:
Gayoso tres faixas e entre faixa e faixa unha troita, a do centro volta do revés.
Montenegro unha "M" de sabre.

14/5/08

Café "La Unión" 1894 (Burgas)


Este era un orixinal xeito de facer publicidade, só con palabras; anuncio publicitario, de 1894, publicado no diario "As Burgas".
Eses se que eran cafés que podías pasar sen comer logo de tomar un durante "duas ou trés semas", cos de hoxe, non seria así, haber se vai querer dicir que co café "chimpaballe" co bote das pastas que tiñan para agasallar á clientela.

10/5/08

Praza da Fonte Arcada (San Cosme)

Esta fotografia foi tomada o ano 1977*, e a verdade só tería unha diferenza, coa que se podería facer hoxe, "A Fonte", que non a había, pero debeu existir noutro tempo, bo, non exactamente onde se colocou, pero se cerca, o tramo final da actual Rúa Hernán Cortes, chamábase rúa da Fonte Arcada ou Forcada, posiblemente porque houbese unha pequena fonte antes de chegar á praza do "Turco" (Praza dá Pena Vixia).
A casa dos "Pazos", a Igrexa, que acolle todos os Nadais o Belén de Baltar.
Por aí andaron uns amigos (Daniel, Lino, etc), que montaron un "Restaurante", "A Pita Tola".
Por sorte a Praza mantívose coa súa esencia, a fonte e a desaparición dos coches, creo que só a melloraron, agora falta que xurdan iniciativas, que posibiliten que estas prazas e rúas vólvanse a vivir.

*Corrección hecha en octubre de 2017, los coches y sus matriculas junto con los comentarios de muchos de vosotros han facilitado la corrección

6/5/08

Fonte do Rey (do Bispo)



Na Fonte do Rey (do Bispo Tricioy), foron mexar os tres elementos da Esmorga, chegando o final da Historia.
Aquí meteuselle na testa o "Bocas" recuncar na "Casa Dos Andrada".

Hotel Roma

O edificio do hotel roma, no 1940, o que hoxe ocupa o seu lugar non ten nada que ver, unhas galerías comerciais de baixa utilización, e unha fachada de dubidosa estética, en definitiva unha pena.
Neste hotel e sobre todo no seu restaurante e cafetería, desenvolvéronse importantes actos da vida social e cultural da cidade.

Lápida fundacional Sta. María Madre

Sobre a porta norte, na Praza da Magdalena

Ano 1071, Bispo Ederonio faise cargo da cadeira epicopal, e durante o seu goberno eríxese a igrexa de Santa María Nai, este é o texto, que o lembra:
"Está abierta para todos la puerta de este templo.
Los fieles cristianos derramen aquí sus corazones delante de Dios y lloren amargamente sus pecados, y entrando así afligidos saldrán alegres, porque Jesucristo perdona las culpas a quien las confiesa y llora.
El obispo Ederonio empezó la fábrica de esta iglesia en la era de 1122. "
Traducción de " Mercedes Durany Castrillo"

"Don Ramón" 1888-1976)

Don Ramón Antonio Vicente Otero Pedrayo 1888-1976).
Don Ramón os vinte e oito anos (1916)
(provisional) .O nome completo de Don Ramón, era Ramón Antonio Vicente Otero Pedrayo.
Era fillo do Doutor Enrique Otero, e de Dona Eladia Pedrayo.
Por razóns de amizade dos seus pais e por veciñanza (os Risco vivían no primeiro andar e os Otero no segundo), desde moi pequeno gozo da amizade de Vicente Risco (amizade no mais estrito sentido da palabra, a pesar da diferenza de idade,(tres anos), pasaban moitas horas da súa infancia xuntos, xogos en casa dun e doutro, paseos,etc),empezou o seu período escolar no colexio dos Irmáns Villar (na Praza do Cid Eirociño dos Cabaleiros,tras da sua casa) pero ao pouco tempo, por un pequeno altercado (naqueles momentos practicábase o lema "A letra con sangue entra") Ramón non quixo voltar ao colexio, dende ese intre a súa nai Dona Eladia, encargouse da súa educación persoalmente coa axuda de Don Enrique o pai, ata que puido ingresar no Instituto que hoxe leva o seu nome.
No seu paso por Santander como Profesor de Instituto,coñeceu á súa muller María Jósefa Galán Bustamante, e caso no 1923
A falta de tempo obrígame a pospor a biografía de D. Ramón, a parte de que me fai falta que unha amiga persoal del e a súa familia, avengase a colaborar nela, por todo iso, de momento e para que non este tan silenciosa esta entrada, aquí queda a biografía de D. Ramón que aparece na web www.biografiasyvidas.com (traducida de xeito pouco académico).

A súa muller Dona "Fita" ( Mª Josefa Bustamante Galan), o dia da súa voda 1923.
De todos os xeitos, adianto dúas pinceladas; por erro supoño que involuntario, na biografía que facilita a "Fundación Penzol", depositaria do legado de Don Ramón, maniféstase que faleceu en Amoeiro, cando todo o mundo sabe que faleceu na súa casa da rúa Da Paz en Ourense.
Por outra banda, a foto de arriba, que creo pertence á fundación, eu recollina do blog de Marcos Valcarcel, correspóndese a Don Ramón no ano 1915-16.
Os cincuenta e dous?, penso que debe ser do 1940
"Ourense, 1888 -1976)
Escritor español en lingua galega.
Autor dunha copiosa obra, é unha das máximas figuras da literatura galega do século XX. Estudou en Madrid e Santiago de Compostela as carreiras de dereito, e filosofía e letras.
En 1932 representou á provincia de Ourense nas cortes constituíntes da República, pero durante a maior parte da súa vida viviu no seu pazo de Trasalba onde cultivou a súa inesgotable curiosidade cultural.
Frecuentou todos os campos da literatura, desde a poesía e a novela ata o teatro e o ensaio, e converteuse no membro máis sobresaliente da xeración da revista Nós, que entre 1920 e 1936 orientou a vida cultural galega.
Iniciou a súa traxectoria coas narracións breves Pantelas, home libre (1925), O purgatorio de don Ramiro (1926) e Escrito na néboa (1926), aínda que o seu libro máis ambicioso foi a novela Camiños dá vida (1928), amplo mural onde puxo ao descuberto a evolución da vida rural galega do século XIX. Na súa obra seguinte, Arredor de si (1930), serviuse do personaxe de Adrián Solovio para trazar a súa autobiografía espiritual e o retrato da súa propia xeración.
Outras novelas destacables son A romaría de Xelmírez (1934), Fra Vernero (1934), Devalar (1935), O mesón dos ermos (1936) e O señorito dá Reboraina (1960), onde máis aló dos argumentos concretos, a sociedade galega con todos os seus matices é a auténtica protagonista."
Aprox. 63 - 73 e 84 anos

Varanda (1) Rúa Progreso

Varanda dun edificio da rúa Progreso, por erro aparece nun libro coa indicación de que esta na Rúa Corredoira (Sto. Domingo).