Notariades que procuro intercalar as entradas da colaboración da prensa Ourensá, con outras novas. Pra os que me comentades, que estas xa as coñecedes, non se pode ser tan ansioso, que non todo o mundo tivo a posibilidade de velas. Para que vos fagades unha idea, máis da terceira parte dos lectores do blog, non residen na nosa cidade, co cal teñen un pouco complicado ler o diario "La Región", e moito mais o "Ourense por Barrios", así que penso que eles tamén teñen dereito a botarlles unha ollada, non si??. Aquí déixovos a cuarta das entregas do "Ourense por Barrios"..
Finalizando a década dos sesenta, este era o aspecto que ofrecía o cruzamento da rúa Ervedelo coa avenida de Portugal
Logo duns anos desenvolvendo posiblemente a maior industria local, *os fillos de Don Manuel Malingre Parmentier, Manuel e Antonio trasladan as súas instalacións desde o parque de San Lázaro, ao daquelas, case que deserto barrio do Couto no ano1896Os almacéns da fundición e a casa familiar, ocupaban toda esa esquina, na beirarrúa de en fronte, estaban os talleres da empresaSe vos fixades na pequena estrutura rematada cun pequeno tellado a dúas augas, que se ve á esquerda, estaredes contemplando o vello espertador que durante moitos anos tivemos na cidade; a sirena da fundición co seu sonoro “ulular”, marcaba dalgún xeito a dinámica da nosa cidade.
Logo duns anos desenvolvendo posiblemente a maior industria local, *os fillos de Don Manuel Malingre Parmentier, Manuel e Antonio trasladan as súas instalacións desde o parque de San Lázaro, ao daquelas, case que deserto barrio do Couto no ano1896Os almacéns da fundición e a casa familiar, ocupaban toda esa esquina, na beirarrúa de en fronte, estaban os talleres da empresaSe vos fixades na pequena estrutura rematada cun pequeno tellado a dúas augas, que se ve á esquerda, estaredes contemplando o vello espertador que durante moitos anos tivemos na cidade; a sirena da fundición co seu sonoro “ulular”, marcaba dalgún xeito a dinámica da nosa cidade.
Arquivo visual Ourensán fondo J. L. Fernández Ojea
Fotografía propiedade de José Luis Fernández Ojea
Fotógrafo, Supostamente o pai de Don José Luis
Malingre Rodríguez, Ana: "La Fundición Malingre de Ourense" en Porta dá Aíra nº 13, Ourense: Grupo Francisco de Moure, 2011.
*Aínda que intento evitalo, sabedes que me equivoco, por desgraza con demasiada frecuencia. Por fortuna teño lectores que me corrixen. Nesta ocasión, ninguén máis autorizado para a corrección, que a miña amiga Ana Malingre.
O caso, é que quen levou a cabo o traslado da fundición ao barrio do Couto, non foi Don Manuel Malingre Parmentier, se non os seus fillos Manuel e Antonio Malingre Ludeña, no ano 1896.
Para ampliar datos sobre esta gran industria ourensá, podedes ler o traballo da propia Ana
Malingre Rodríguez, Ana: "La Fundición Malingre de Ourense" en Porta dá Aíra nº 13, Ourense: Grupo Francisco de Moure, 2011.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Le agradeceria que en vez de dejar aqui su comentario, me envie un mail al correo del blog ourensenotempo@hotmail.com.
De ese modo podria contestarle.
Gracias