A parroquial de San Domingos

O convento de Santo Domingo, non tivo moita fortuna na súa estancia na nosa cidade, logo dos penosos avatares, que tivo que sufrir ata que foi rematado e empezou a desempeñar as súas funcións, chega o ano 1808 e "a francesada" (sic. Don Xesus Ferro Couselo), fai que sexa convertido en cuartel, de todo tipo de tropas que circularon naqueles anos pola cidade, quedo practicamente destruído, ata que no 1824, conséguese froito da axuda dos ourensáns, reconstruílo.

Desgraciadamente non foi moi longo o seu período como convento, aínda que se frutífero,(noutra ocasión falaremos da sua pegada cultural na cidade).

Logo da desamortización de 1835, comeza un período civil, en canto á súa utilización, que realmente aínda que con outro edificio, segue desempeñando na actualidade.

Durante moitos anos foi propiedade da Deputación provincial que lle foi dando uso según as necesidades, albergou a Audiencia Provincial (1882), a Escola normal de Mestras , na planta alta (1883), e a escola de prácticas de nenas, polo seu claustro pasaron desde grupos circenses, a compañías teatrais, en fin, a súa localización permitiu que sempre houbese alguén interesado en darlle uso.

O documento que hoxe vos mostro, é o que deu lugar á existencia da pequena casa parroquial, que aínda hoxe acompaña, á igrexa existente hoxe en día, (desde que se converteu en Parroquia "Santa Eufemia A Real do Centro", disgregouse do convento).

En abril de 1879, o párroco de Santa Eufemia (Santo Domingo) Don Sebastian Roberto Novoa, tiña solicitado o Bispo Cesareo, concedéselle o uso desa pequena propiedade, e o Sr Bispo nesta misiva traslada a demanda , o Sr Ministro de Gracia y Justicia, non foi sinxelo conseguilo, e como veredes noutras entradas, foron varias as veces que se lle tivo que pedir a Gracia o ministerio, como e evidente acabou por conseguilo, pero costou.

Así cando en 1915 decídese derrubar o convento para levantar o edificio de Facenda, este espazo mantivose o marxe do resto do solar.