Os retos menos sinxelos, son os que mais atraen a nosa atención.
Fai un tempo, caeron nas miñas mans, uns papeis, nos que se falaba dun Ourensan, descoñecido para mín , Don Juan Manuel Amor Pereira,
Foi nado en Ourense o 14 de abril do ano 1841, seus país foron Don Nicolas Amor, (San Cibran das Viñas), e dona Rosa Pereira, (Ourense).
Estudou en Madrid, na Escola Facultativa de Diplomatica da Universidade Central
Casou con dona Manuela Rolán, da cal tivo dous fillos, Emilio e Maria, (Emilio foi profesor ben coñecido do instituto provincial, e xa figura o seu nome nunha entrada deste blogue).
Morou a lo menos os seus últimos anos, na rúa Progreso, no edificio que ocupaba no baixo o estudo de foto Sanjurjo, (daquelas numero 45).
O día 1º de Maio do 1875, en sustitución de don Bonifacio Ruiz Abad, (primeiro director da biblioteca provincial), e recollendo o cargo de mans do axudante deste, Don Juan Leonato, (que interinamente ocupou o cargo no tempo que levou o nomeamento), foi nomeado Director da Biblioteca Provincial, (pertenecía o corpo de Arquiveiros do estado).
Morreu nesta a sua cidade o 8 de xullo do 1911, sendo enterrado no cemiterio civil
Xorden do resto de datos biográficos que atopei, alguna incongruencia, e posiblemente algún erro, de difícil aclaración, a xeito de exemplo, lendo un traballo do seu sucesor Don Juan Fernandez (Xesta), dinos, “el 28 de Abril, por haber cumplido la edad reglamentaria, fue jubilado el Jefe de la Biblioteca, persona dignísima, cuya probidad y cultura demostró en el desempeño de su cargo durante treinta y seis años, sucediéndole el autor de esta memoria el 11 de julio de 1911”, a falta de referencia o ano da jubilación, xa que a frase anterior fala do traslado da biblioteca o edificio do Insituto no 1896, temos que supor que a jubilación somentes a disfrutou menos de catro meses, e a toma de posesión do seu sustituto, foi a tres días da data do seu pasamento?.
Poñovos a continuación, as frases que suscitou o noso persoaxe nun persoeiro coma Don Vicente Risco, e que co gallo do cabo de ano do seu pasamento publicaronse nun pliego, xunto cas de outros persoeiros que xa vos irei mostrando.
Las fuertes individualidades, suelen emplear toda su fuerza en la conquista del éxito. Así son los que las gentes aclaman como profesores de energía.
Juan Manuel amor quiso que la pureza resplandeciese en sus acciones, palabras y pensamientos, y empleo su energía en vivir según su conciencia, con la noble entereza de un filosofo antiguo.
Este fue su triunfo y es el ejemplo que nos dio con su vida seria digna y austera.
Vicente Risco
Os que sabedes algo da vida deste gran home, teredes claro que , falta moito que contar; tentarei facelo noutras entradas, pero gustariame conseguir alguna imaxen del, pra poder adornalas, si algún de vos pode facilitarme fotografías del, estarialle moi agradecido.
Fai un tempo, caeron nas miñas mans, uns papeis, nos que se falaba dun Ourensan, descoñecido para mín , Don Juan Manuel Amor Pereira,
Foi nado en Ourense o 14 de abril do ano 1841, seus país foron Don Nicolas Amor, (San Cibran das Viñas), e dona Rosa Pereira, (Ourense).
Estudou en Madrid, na Escola Facultativa de Diplomatica da Universidade Central
Casou con dona Manuela Rolán, da cal tivo dous fillos, Emilio e Maria, (Emilio foi profesor ben coñecido do instituto provincial, e xa figura o seu nome nunha entrada deste blogue).
Morou a lo menos os seus últimos anos, na rúa Progreso, no edificio que ocupaba no baixo o estudo de foto Sanjurjo, (daquelas numero 45).
O día 1º de Maio do 1875, en sustitución de don Bonifacio Ruiz Abad, (primeiro director da biblioteca provincial), e recollendo o cargo de mans do axudante deste, Don Juan Leonato, (que interinamente ocupou o cargo no tempo que levou o nomeamento), foi nomeado Director da Biblioteca Provincial, (pertenecía o corpo de Arquiveiros do estado).
Morreu nesta a sua cidade o 8 de xullo do 1911, sendo enterrado no cemiterio civil
Xorden do resto de datos biográficos que atopei, alguna incongruencia, e posiblemente algún erro, de difícil aclaración, a xeito de exemplo, lendo un traballo do seu sucesor Don Juan Fernandez (Xesta), dinos, “el 28 de Abril, por haber cumplido la edad reglamentaria, fue jubilado el Jefe de la Biblioteca, persona dignísima, cuya probidad y cultura demostró en el desempeño de su cargo durante treinta y seis años, sucediéndole el autor de esta memoria el 11 de julio de 1911”, a falta de referencia o ano da jubilación, xa que a frase anterior fala do traslado da biblioteca o edificio do Insituto no 1896, temos que supor que a jubilación somentes a disfrutou menos de catro meses, e a toma de posesión do seu sustituto, foi a tres días da data do seu pasamento?.
Poñovos a continuación, as frases que suscitou o noso persoaxe nun persoeiro coma Don Vicente Risco, e que co gallo do cabo de ano do seu pasamento publicaronse nun pliego, xunto cas de outros persoeiros que xa vos irei mostrando.
Las fuertes individualidades, suelen emplear toda su fuerza en la conquista del éxito. Así son los que las gentes aclaman como profesores de energía.
Juan Manuel amor quiso que la pureza resplandeciese en sus acciones, palabras y pensamientos, y empleo su energía en vivir según su conciencia, con la noble entereza de un filosofo antiguo.
Este fue su triunfo y es el ejemplo que nos dio con su vida seria digna y austera.
Vicente Risco
Os que sabedes algo da vida deste gran home, teredes claro que , falta moito que contar; tentarei facelo noutras entradas, pero gustariame conseguir alguna imaxen del, pra poder adornalas, si algún de vos pode facilitarme fotografías del, estarialle moi agradecido.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Le agradeceria que en vez de dejar aqui su comentario, me envie un mail al correo del blog ourensenotempo@hotmail.com.
De ese modo podria contestarle.
Gracias