O meu amigo analfabeto (Penedo "La Codorniz" 1963)

Dedicado a todos os "culturetas" actuais, que só buscan beneficio económico "di o que queiras ao amparo da liberdade de expresión, aínda que sexa mentira e prexudique a alguén, o importante é facer caixa". Contrastar as noticias, e tentar ser obxectivo, é unha perda de tempo.

"Coñezo a un analfabeto, ao que non se lle nota, porque sabe disimular moi ben.

Ao reves que a maior parte dos analfabetos, que para despistar, adoitan pasearse cun xornal debaixo do brazo e páranse nos escaparates das livrarías, o meu amigo nunca merca o xornal e nunca ninguén o viu cun libro na mán.

Como todos os que saben ler, o meu amigo o analfabeto follea os xornais mirando só as estampiñas, e cando alguén lle ofrece un libro, descúlpase dicindo que non ten tempo para ler e que ten unha novela empezada desde fai máis dun ano.

O meu amigo o analfabeto, como todo o mundo, fai os seus pinitos literarios, pero sen darlle importancia. Unha ou dúas veces ao ano (como moito) preséntase cun articulo ou cun conto (pasados ao papes por unha irmá), lénolo e vólveo a gardar coma se tal cousa, ou o rompe.

A maior parte dos analfabetos en cambio delátanse deseguido, debido á súa teima de producir dunha forma esaxerada (a maioría, todos os días) e logo de ler a súa produción aos amigos, no canto de gardala ou rompela, diríxense ás redaccións dos xornais ou das revistas, para intentar publicala.

O meu amigo o analfabeto é un tipo intelixente, sinxelo, simpático, que se non fose porque o outro día díxonos que estaba escribindo a letra para unha revista musical, ninguén se houbexe decatado do seu analfabetismo."

Adaptación libre ao galego dun texto de Penedo colaborador da revista "La Codorniz" 1963